expo-archief
Op deze pagina kunt u de beschrijvingen van alle wisseltentoonstellingen van museum het Petershuis vanaf april 2020 – heden bekijken.
(25 februari 2024 – 01-april 2024)
Leo Maesen | Niets is wat het lijkt
90-jarige Reuvenaar exposeert in Museum het Petershuis Gennep
Leo Maesen uit Reuver noemt zich in eerste plaats etser. Terwijl hij zijn kunstzinnige carrière toch echt als schilder begon. Dat deed hij als autodidact. Tijdens zijn ontdekkingsreis in de schildertechniek ontdekte hij de techniek van het etsen. Dat boeide hem zozeer dat hij besloot er een opleiding in te gaan volgen.
Hij begon met de 5-jarige opleiding Vrije Grafiek hogere graad om daar vervolgens ook nog de 2-jarige opleiding Specialisatiegraad aan toe te voegen. Dat deed hij aan de Gemeentelijke Academie voor Beeldende Kunsten in het Belgische Maasmechelen.
Schoonheid, techniek en vakmanschap
Behalve een oog voor schoonheid dient een kunstenaar ook over technische vaardigheden te beschikken en al helemaal als etser. In deze techniek vinden talent, schoonheid én vakmanschap elkaar bij uitstek. Het een kan niet zonder het ander. Maesen heeft zich zeer verdiept in de technische mogelijkheden van de etskunst. Lijndiktes en -diepten, grijswaarden, licht versus donker.
Herscheppen van de werkelijkheid
De alledaagse werkelijkheid is voor Leo Maesen uitgangspunt van zijn scheppingsdrang om vervolgens aan die alledaagse realiteit een nieuwe twist te geven. Zo herschept hij die werkelijkheid tot een nieuwe realiteit. Die Napoleonslinde bijvoorbeeld, dat het hier om een boom gaat is duidelijk. Maar bij nadere beschouwing wordt deze linde een boom die jou als beschouwer werkelijk zou kunnen gaan vertellen wat hij in al die eeuwen aan menselijke bedrijvigheid aan zich voorbijzag trekken.
Zo werkt Maesen overigens ook bij in zijn schilderijen. Aanvankelijk natuurgetrouw brengt hij vervolgens een zekere vervreemding aan in het beeld. Je denkt te weten wat je ziet om er vervolgens achter te komen dat schijn bedriegt. En zo verrast Leo Maesen menig bezoeker de komende weken in Museum het Petershuis. Leuk om te weten, bij de start van zijn expositie in Gennep viert de kunstenaar zijn 90ste verjaardag!
18/03 De kunstenaar vertelt
Speciaal voor de medewerkers van museum Het Petershuis gaf Leo Maesen maandagmiddag 18 maart een vakkundige toelichting hoe zijn etsen tot stand komen.
“De schoonheid van de vergankelijkheid is wat mij inspireert”, vertelt de 90-jarige kunstenaar bij wie de vergankelijkheid nog ver weg schijnt. Vol enthousiasme vertelt Maesen over zijn werkzame leven en zijn kunstenaarschap.
“In tegenstelling tot schilderen begint een ets altijd met wit”, zegt Maesen, “en dan ook nog spiegelbeeldig.” Eerst zet Maesen een gedetailleerde tekening op een zinkplaat die hij dan met etsgrond afdekt. In feite ‘trek’ je de tekening over de etsgrond. Met salpeterzuur wordt de tekening vervolgens in de etsplaat gebeten. Dan volgt een tweede, derde, vierde dan wel vijfde etsronde. Bij elke ronde wordt de reeds in de plaat geëtste lijn van de vorige ronde dieper ingebeten. Zo ontstaat het licht en donker effect en krijgt de afbeelding steeds meer diepte. Reeds in de afbeelding geëtste lijnen die niet meer mogen veranderen worden met afdekvernis afgedekt. Zo ontstaat in een tijdrovend en secuur proces uiteindelijk de afbeelding die Leo Maesen zich wenst.
Het resultaat van dit monnikenwerk is verbluffend gedetailleerd. Kijken naar het werk van de 90 -jarige verveelt nooit. Wie het nog niet gezien heeft, doet er goed aan om het Petershuis alsnog te bezoeken. Het werk van Maesen is nog te zien tot 1 april.
(11 december 2023 – 9 februari 2024)
NBDS 150 JAAR
Genneps treinverleden komt opnieuw tot leven.
Van 16 december 2023 t/m 9 februari ’24 kunnen liefhebbers van treinhistorie hun hart ophalen in museum Het Petershuis te Gennep. In het heringerichte museum wordt de geschiedenis van de Noord Brabants Duitsche Spoorweg (NBDS) volop in de schijnwerpers gezet. In de Gennepse regio en ver daarbuiten is deze spoorwegverbinding tussen Boxtel en Wesel beter bekend als ‘het Duits lijntje’.
Op de tweede verdieping van Het Petershuis is een hoek ingericht waar een deel van de NBDS-geschiedenis permanent tentoongesteld wordt. Maar speciaal voor deze expositie is het hele museum ingericht en het is meer dan de moeite van een bezoek waard. En dat geldt ook voor kinderen. Met behulp van digitale techniek waant de bezoeker zich straks echt op een perron uit het begin van de vorige eeuw. Bijna levensecht loop je mee met de conducteur die je uitnodigt plaats te nemen in de trein waarvan de locomotief al op stoom staat te komen.
Rijke geschiedenis
Op meer dan 30 panelen wordt in woord en beeld verslag gedaan van de rijke spoorgeschiedenis. Het hoofdkantoor van de NBDS ben ons zich indertijd in Gennep. Er is o.m. aandacht voor de economische betekenis en koninklijke bemoeienissen, evenals voor de gebeurtenissen in de eerste en tweede wereldoorlog.
De geschiedenis van de NBDS begint in 1869, als een concessie voor de spoorlijn wordt verleend. Op 15 juli 1873 werd het traject Goch – Boxtel in gebruik genomen. Opening van het tweede deel Goch – Wesel volgde in 1878. De lijn maakte onderdeel uit van de snelle verbinding tussen Londen – Berlijn – St. Petersburg. Wie naar Londen wilde, stapte in Vlissingen over op de boot naar Queensborough. Vanwege de snelle verbinding en het comfort maakten veel diplomaten en vorsten gebruik van de lijn. Menig gekroond hoofd passeerde in de gloriedagen dan ook het station van Gennep.
Treinen en locomotieven
Met dank aan verzamelaars Mattes Joosten en Werner Verfürt toont het museum een rijke collectie historische treinen en locomotieven in allerlei soorten maten. In die collectie bevinden zich ook modellen die destijds het station in Gennep passeerden.
In de Kenniskeuken van Bibliobplus is eveneens een onderdeel van de expositie ondergebracht. Hier met name aandacht voor de cultuurstrijd tussen de liberalen uit de vooroorlogse periode en de conservatieve (met name rooms-katholieke clerus) die zich in Nederland vooral in Limburg en Brabant afspeelde. Hier is ook een prachtige maquette te zien van Gennep, net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, terwijl in het museum een door Grad Noy gebouwde maquette is te zien van het Voorhoevepark. Het Voorhoevepark werd speciaal voor medewerkers van de NBDS gebouwd.
Samenwerking
Deze expositie kwam tot stand in samenwerking met het Niederrhein Museum Wesel, Heimatverein Goch en de Stichting Erfgoed Gennep. In verband met carnaval eindigt deze expositie niet zoals gebruikelijk op een zondag, vrijdag 9 februari is de laatste dag.
(5 november 2023 – 10 december 2023)
Christa Schumacher | NATURGESTALTEN
De natuur als ware kunstenaar
Christa Schumacher is afkomstig uit Eupen in Oost-België en woont nu in Xanten aan de Rijn.
Haar kunstwerken zijn vaak geïnspireerd door gedaantes en vormen die in de natuur zichtbaar worden als je er met een “tweede blik” naar kijkt – in de wereld achter het voor de hand liggende en gebruikelijke.
Zo ontstaan haar “Naturgestalten”: figuren en objecten die deel van een magisch – betoverende wereld schijnen te zijn en die de schoonheid en bijzonderheden der natuur op buitengewone manier zichtbaar maken. De gedaanteveranderingen van planten, van ontkiemen tot vergaan, fascineren Christa Schumacher in het bijzonder. Vooral in het laatste stadium. Voordat iets geheel vergaat, voegt ze er verdere veranderingen aan toe waardoor het als “Naturgestalt” behouden blijft. Of ze legt het vast als een fascinerendes foto.
Haar lijfspreuk zegt: “dingen zijn niet wat ze zijn, ze zijn wat wij ervan maken“, zoals de bekende Frans – Baskische dramaturg Jean Anouilh (1910-1987) het ooit treffend uitdrukte: “Les choses ne sont pas se qu’elles sont, elles sont ce qu’on les fait”. Zo blijft de natuur zelf voor Christa Schumacher de ware kunstenaar . Zij ziet haar eigen rol in het zichtbaar maken van al dat fascinerende, dat de natuur te bieden heeft. Bijvoorbeeld doordat ze een afgevallen boomtak bewerkt, hem een antiek porseleinen hoofdje opzet en de zo zichtbaar gemaakte “Dirigent” een dirigeerstokje in de hand geeft. Of doordat ze een groepje bijna vergane klaprozen in “Mohnherr im roten Mantel” fotografisch zo in beeld zet, dat een vorst in rode mantel schijnbaar een bespreking met zijn onderdanen voert. De kijker wordt zo uitgenodigd ook met die tweede blik te kijken en de magie te ervaren die zich achter het onopvallende ontvouwt – en daardoor tot het kijken naar een bezielde natuur.
Naast de Naturgestalten omvat de expositie vele werken op basis van “aspergepapyrus”: zelf uit plantenvezels geschept papier, soms op een ondergrond van zijde of linnen. Tijdens het schepproces worden kleine vondsten uit de natuur ingebed of vervormingen gecreëerd; zo ontstaan handgeschepte collages en reliëfs. Ook objecten met half verkoold hout uit een verlaten kampvuur, die met uit kozo- of gampivezels gevormde elementen in een spannend contrast gezet zijn. Of de installatie “Mohntanz”: een salonachtige omgeving, waarin zaadcapsules van klaprozen op hun bizar verdraaide beentjes met elkaar lijken te dansen of communiceren.
(9 juli 2023 – 10-09-2023)
Peter Roovers °1902 †1993 | DECOR VOOR DE SAMENLEVING
Retrospectief
Vanaf 9 juli toont Museum het Petershuis in Gennep een overzicht van het werk van beeldhouwer Peter Roovers. In ‘Decor voor de samenleving’ maakt de toeschouwer een reis door het leven van deze Heijense Rotterdammer aan de hand van een selectie van zijn werk, schetsen en brieven.
Peter Roovers (Rotterdam, 10 mei 1902) volgt avondlessen aan de Rotterdamse academie en doet vakkennis op in ateliers in onder meer Parijs, Antwerpen en Maastricht. In 1933 volgt zijn eerste tentoonstelling. Als portrettist maakt Roovers al voor de oorlog furore. Hij portretteert gegoede burgers en hoogwaardigheidsbekleders waaronder niemand minder dan koningin Wilhelmina. Met de Oranjes bouwt Roovers een goede band op. Ook de koninginnen Juliana en Beatrix worden door hem in brons vereeuwigd.
Gedurende de oorlog voert Roovers alleen kerkelijke opdrachten uit. Hij wordt geen lid van de zogenoemde Kulturkammer. Na de oorlog pakt hij de draad succesvol op. Tot naoorlogse opdrachten behoren diverse oorlogsmonumenten zoals in Den Bosch, Venlo en Goirle.
In 1948 koopt hij de ruïne van kasteel Heijen. De restauratie wordt zijn levenswerk. Roovers maakt van het kasteel een thuis én atelier. Daarom beschouwen de inwoners van het Noord-Limburgse Gennep Roovers graag als een van hen. Fragmenten uit leven en werk zijn vanaf 9 juli te zien in een prachtig opgezet retrospectief in het Gennepse ‘Museum Het Petershuis’.
9 juli tot 10 september: Peter Roovers – Een decor voor de samenleving, Museum Het Petershuis, Niersstraat 2, Gennep. Open: woensdag t/m zondag 13.00-16.30 uur.
22 juli en 19 augustus: 11.00-16.00 uur openstelling atelier van Peter Roovers in kasteel Huys Heijen. Gedurende de expositie houdt biograaf Leo Ewals enkele lezingen. Voor actuele informatie over deze activiteiten en data: zie de website van Museum Het Petershuis. De expositie gaat vergezeld met de biografie Peter Roovers – Een decor voor de samenleving door Leo Ewals.
(20 mei 2023 – 2 juli 2023)
Wilma Bertrams-Hoose en Karel Roelofs | SYMBOLIEK & REALISME
Van 20 mei t.e.m. 2 juli exposeren Wilma Bertrams-Hoose en Karel Roelofs in Museum Het Petershuis onder het motto ‘Symboliek & Realisme’. De expositie start op 18 mei, de officiële opening is op 20 mei aanstaande.
WILMA BERTRAMS-HOOSE
Haar werkzame leven heeft altijd bestaan uit werken met kinderen en volwassenen. In haar vrije tijd zoekt ze rust en inspiratie in het bos of aan de kust. Dit is duidelijk terug te zien in haar kunst, waar ze zich vanaf 2018 volledig op gericht heeft.
In het beoefenen van kunst houdt ze van diversiteit en kan daar volledig in opgaan. Schilderen, boetseren en fotograferen wisselen elkaar regelmatig af. Om haar creativiteit meer tot uiting te laten komen en haar techniek te verbeteren is zij gaan studeren aan de Gemeentelijke Academie voor Schone Kunsten te Arendonk. Hier is zij afgestudeerd in de richting Beeldende en Ruimtelijke kunst.
KAREL ROELOFS
In het werk van Karel Roelofs spelen symboliek en verbeelding een prominente rol. Thema’s vormen de psychiatrie, psychologie, antropologie en de ‘condition humaine’ in algehele zin.
Karel houdt ervan om zich ondermeer te laten inspireren door mythologie, religieuze uitingsvormen, geestelijke aberraties, sagen en legenden, gedichten, muziek en songteksten. Hij schuwt daarbij het grote gebaar niet.
Vooral de waanzin (en de tragiek daarvan) intrigeren hem en bezorgen hem een gevoel van urgentie om zich beeldend te uiten. Zo ontstaan zijn beelden en objecten dikwijls in een gedrevenheid en een bijna ononderbroken “flow”, waarbij werkpauzes en zelfs de nachtrust het niet zelden moeten ontgelden. Zijn creaties kenmerken zich door een veelvoud aan vormen die vaak vloeiend in elkaar overlopen. Gedurende het scheppingsproces nopen de thema’s hem daartoe, door hun met alles ermee verbonden uiteenlopende aspecten. Die komen al mediterend over het beeld dat hij schept, bij hem op. Empathie met het onderwerp is daarbij natuurlijk onontbeerlijk. Zijn werken krijgen voor hemzelf, na hun voltooing, het karakter van plaatjesboeken, die, daar in bladerend, de doorvoelde gevoelens en meditaties over hun betekenis illustreren.
Hoewel dikwijls duister en soms zelfs luguber in hun verschijningsvorm, staat in de werken van Karel Roelofs uiteindelijk het mededogen en bovenal de Liefde centraal.
( 1 april 2023 – 14 mei 2023)
Marjan van Herpen | FINE-ART FOTOGRAFIE
Klik HIER voor het filmverslag van de officiële opening op zaterdag 28 november 2020.
Vanaf 29 november 2020 exposeert de fine-art fotografe Marjan van Herpen in Museum Het Petershuis. Geïnspireerd door 17e eeuwse meesters als Rembrandt en Vermeer maakt zij zorgvuldig uitgelichte foto’s van gearrangeerde composities, variërend van stillevens tot kinderen en huisdieren. Zelf omschrijft ze het als ‘fotografisch schilderen’. Dat doet zij in een authentieke barokke stijl met spannende contrasten en een verrassende lichtinval. Zij slaagt er in niet enkel vast te leggen wat je ziet, maar ook een beeld te creëren zoals je dat graag wíl zien; een foto die verrast en blijft hangen in je herinnering. Alle foto’s zijn hoogwaardig afgedrukt op verschillende materialen, zoals metaalplaat of achter plexiglas.
Marjan van Herpen fotografeert vanaf haar achtste jaar. Zij studeerde beeldende vakken aan de kunstacademie in Maastricht en Tilburg en volgde een studie aan de fotovakschool in Boxtel.
Klik HIER voor meer informatie (website van Marjan van Herpen)
(Deze expositie zou aanvankelijk vanaf 8 november 2020 voor het publiek toegankelijk zijn. In verband met de maatregelen wegens COVID19 is dat uitgesteld tot 29 november. In verband met de maatregelen van de rijksoverheid ter bestrijding van de coronapandemie moest het museum de deuren opnieuw voor het publiek sluiten vanaf 15 december 2020 tot minimaal 9 februari 2021. Bezoekers die daardoor niet in de gelegenheid zijn geweest om deze expositie te bezoeken krijgen te zijner tijd de gelegenheid het werk alsnog te bezichtigen. Want met de kunstenaar is afgesproken dat zij in een nader te bepalen periode in het jaar 2022 opnieuw in Museum Het Petershuis zal exposeren.)
(11 februari 2023 – 26 maart 2023)
Mieke Koenen | WIE IS ER BANG VOOR DIT NAAKT?
Mieke Koenen schildert mensen; heel gewone mensen; in hun blootje. Dat doet ze al haar hele kunstenaarsleven lang. Het menselijk lichaam is een onuitputtelijke bron voor haar. Ze zoekt geen ideaalbeelden maar echte mensen. Daarom zijn haar schilderijen een verademing vergeleken bij alle strakke billen en borsten waarmee we op straat om de oren worden geslagen. Koenen verlost ons van opgefokte eisen en geeft ons een mensbeeld waarin we onszelf kunnen herkennen. In al onze kwetsbaarheid en onvolmaaktheid!
Er is iets merkwaardigs aan de hand met dat bloot. Toen Mieke begon met schilderen, in het begin van de tachtiger jaren, was het schilderen van naakt een daad van verzet: toen moest alles abstract zijn. Het figuratieve, en zeker het klassieke schilderkunstige thema “Naakt”, was taboe. Mieke verzette zich daartegen, ze had niets met abstractie en hield van het pure, het zuivere, van het tekenen van echte mensen. Het onschuldige bloot van Mieke sloot ook goed aan bij de feministische tijdgeest, de bevrijding van knellende, preutse banden. Het schilderen van naakt was voor haar ook een daad van bevrijding!
De laatste tijd is het figuratieve weer helemaal terug. Maar die associatie met bevrijding is helemaal omgedraaid. Naakt is verdacht geworden. Het is tegenwoordig weer onfatsoenlijk. Hoe tegenstrijdig ook met de onverminderde seksualisering van het lichaam in de reclame-industrie: bloot is verdacht. Een ‘Nieuwe Preutsheid’ is over ons gekomen.
Wat er ook van gevonden wordt, Mieke schildert vrolijk verder aan haar oeuvre van liefdevolle verbeeldingen van echte, kwetsbare mensen. Ondertussen verwondert ze zich wel: “Wie is er toch bang voor dit naakt?”
De expositie ‘WIE IS ER BANG VOOR DIT NAAKT’ is van zaterdag 11 februari t.e.m. zondag 26 maart 2023 te zien in Museum Het Petershuis, Niersstraat 2 in Gennep. Openingstijden: woensdag t.e.m. zondag tussen 13.00 tot 16:30 uur. Op de zaterdag en zondag tijdens het carnaval (18 en 19 februari) is het museum gesloten. De toegang is vrij; er wordt een donatie gevraagd waarvan u zelf de hoogte bepaalt. Meer informatie is te vinden op www.miekekoenen.nl
(17 december 2022 0 5 februari 2023)
ANNA HOOGENBOSCH | Een Ongewisse Toekomst
Anna Hoogenbosch (1955) uit Rijkevoort, is opgegroeid in een gezin waar verbeelding en fantasie zeer gewaardeerd en gestimuleerd werden. De ene keer kwam haar vader thuis met een stuk klei en werd het gezin verleid om te boetseren; een andere keer werden er circusartiesten gemaakt van ijzerdraad en lapjes. Anna Hoogenbosch zegt erover: “Daarmee is de kiem gelegd voor wat later mijn leven zou worden“.
Na roerige jaren, reizen, het grootbrengen van kinderen en het volgen van teken,- en schilderlessen in haar woonplaats, besloot Hoogenbosch zo’n vijftien jaar geleden te gaan studeren aan de Academie voor Schone Kunsten in Arendonk (B). Vijf jaar geleden rondde zij die studie succesvol af, waarna zij zich is gaan verdiepen in de grafische kunst. Ook die studie volgt zij in Arendonk. Hoogenbosch kenmerkt die jaren als bijzonder waardevol: “Ik heb er niet alleen schildertechnieken aangeleerd, het was ook belangrijk voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Stapje voor stapje kwam ik steeds dichter bij de mens die ik nu ben en leerde ik om in beelden te vertalen wat me raakt en bezighoudt”.
Ongewisse Toekomst
Het werk van Anna Hoogenbosch getuigt van een grote interesse in de kwetsbaarheden en verhalen van mensen. En het weerspiegelt ook haar eigen angsten, zwaktes en onzekerheden. Zij is gefascineerd door de complexiteit van het leven en de tragiek van het bestaan. Zoals vele anderen, ervaart zij in de huidige periode aan den lijve wat het betekent om niet te weten hoe de dag van morgen eruit zal zien. In die ongewisheid moeten we ons leven sturen en onder controle houden (of krijgen). Iedere handreiking die ons helpt om overeind te blijven, is daarom welkom.
(30 oktober 2022 – 11 december 2022)
Ellie Munten | ANTWOORD
Sinds 1995 is Ellie Munten professioneel beeldend kunstenaar en exposeert ze regelmatig.
Haar werk bevindt zich in diverse kunstcollecties in binnen en buitenland.
Disciplines: schilderkunst, ruimtelijk werk, installatiekunst en fotografie
De rode draad in het werk van Ellie Munten is beweging, waarbij de stoel symbool staat voor reflectie
“Tijdens het ontstaansproces van mijn kunst is er steeds weer de zoektocht naar het beeld dat raakt en tot mij spreekt.”
“De buitenkant, de buitenwereld en ook de factor tijd, die het innerlijk beïnvloeden, zijn voor Ellie Munten van dezelfde betekenis als de in de mens huizende krachten, die hun uitwerking hebben op diens gedrag. Haar werken zijn te begrijpen als spiegels, die deze interactie vertalen naar een beeldende vorm”.
“Binnen &Buiten/Innen & Aussen”2011
Dr. Christian Krausch ,
Kunsthistoricus, Mönchengladbach Duitsland
Voor meer informatie: zie de website van Ellie Munten: www.elliemunten.com
(11 september 2022 – 23 oktober 2022)
José Keurentjes, Beppie Nabuurs-Jacops en Miriam Meulepas | BRAINTRIGGER
Enkele keren per maand komen Miriam Meulepas, José Keurentjes en Beppie Nabuurs-Jacops bij elkaar om samen te werken. Niet aan een gezamenlijk project, maar ieder maakt haar eigen werk. Zo inspireren ze elkaar en worden zij ‘getriggerd’ om het beste uit hun werk te halen. Zij studeerden alle drie af aan de kunstacademie in België. Miriam en José zijn bovendien lid van Stichting Kunstkring Sint Anthonis. Van 11 september t/m 23 oktober 2022 is hun werk te zien in museum Het Petershuis te Gennep.
José Keurentjes uit Wanroy is gespecialiseerd in het werken met olieverf. Zij past de nat in nat techniek toe waardoor er prachtige kleurovergangen ontstaan. Haar landschappelijke en industriële abstracte schilderijen laten steeds iets tot de verbeelding over. Haar ervaringen en observaties worden intuïtief en op gevoel afgebeeld op doek. Hierdoor behoudt het werk zijn spontaniteit. José laat zich niet beïnvloeden door trends. Haar werk heeft een geheel eigen karakter. jose-keurentjes.jimbo.com
Beppie Nabuurs-Jacops uit Sint-Hubert werkt graag met vele verschillende materialen. Haar werk is veelal een weerspiegeling van de vele emoties uit het leven. Ze is altijd op zoek naar de juiste materialen dat voor haar gevoel het werk versterkt. Ze houdt van de sleetse uitstraling van oud papier, ijzer en hout en gebruikt dit veel in haar werk. Door het vele gebruik van recycle materiaal krijgt het op deze manier een tweede leven. De stik- en collagetechniek die ze toepast op haar tekeningen en ontwerpen geven het werk meer spanning. Toevalligheden die tijdens het vele experimenteren ontstaan, zorgen voor een verrassend effect. beppiejacops.webs.com
Beeldend kunstenaar Miriam Meulepas maakt beeldhouwwerk van keramiek, plasticine, watergedragen polyester en siliconen; vaak met de kwetsbare mens als thema. Dit werk vol van emotie en imperfectie kan confronterend zijn maar ook heel herkenbaar. Ook het milieu en andere misstanden in de wereld hebben veel invloed op haar werk. Deze levensgrote sculpturen mogen dan confronterend zijn, het wordt in balans gehouden door de humor die als een rode draad door haar werk loopt. Dit zie je vooral terug in de fantasievoertuigen die zij maakt van oude machineonderdelen en die bestuurd worden door een eigen ontworpen volkje van keramiek. Dit is voor haar pure ontspanning omdat ze daarin haar fantasie de vrije loop kan laten. Haar werk is te zien in meerdere galeries en exposities in binnen- en buitenland. miriammeulepas.wix.com/kunst
(2 juli 2022 – 4 september 2022)
Jacqueline van Bergeijk – Anne Thoss – Thea Vos | STOF TOT NADENKEN
Samen vormen zij het kunstcollectief jAtArt+ in 2017 spontaan ontstaan en gevormd door de kunstenaars Jacqueline van Bergeijk, Anne Thoss en Thea Vos. Hun werk omvat diverse disciplines en bestaat o.a. uit schilderijen en keramische en textiele objecten. Wat hen verbindt is de fascinatie voor menselijke emoties, die ieder op eigen wijze en met toepassing van verschillende technieken omzet in een individuele vormentaal. Van 2 juli t.e.m. 4 september exposeert het collectief in Museum Het Petershuis te Gennep, onder het motto: “Stof tot Nadenken”.
Jacueline van Bergeijk is al vanaf haar kinderjaren geïnspireerd geraakt door oude textiele materialen, zoals zakdoekjes, blouses, kanten kleedjes. Maar ook door andere vintage materialen, zoals een handgeschreven brief of een roestige sleutel. Zij zegt: “Daarbij beginnen mijn gedachten en associaties op gang te komen. Van wie kunnen die vondsten zijn geweest, hoe zijn ze gebruikt, wat kunnen ze hebben meegemaakt? De oude materialen vormen een verbinding tussen mij en de ander”. Jacqueline beschouwt zichzelf als een verhalenverteller, maar dan een die niet met woorden spreekt, maar zich bedient van naald, draad en textiel. De gebruikssporen van veelal oude stoffen kunnen iets zeggen over lang vervlogen tijden, over toenmalige levens, emoties, ervaringen of tradities. Kijk voor meer informatie op haar website: www.jacquelinevanbergeijk.nL
Anne Thoss: maakt werk dat ons een vorm biedt waarin de esthetiek van de voorstelling de impact van onderwerpen milder maakt, zonder die naar de achtergrond te verdringen. Ze vormen stof tot nadenken en provoceren degenen die dat niet willen. Anne ziet het als haar artistieke taak om moeilijke kwesties op een visuele manier op te pakken en daarin te bemiddelen. Haar “objectkisten” en installaties getuigen van een individuele en sociale verantwoordelijkheid. Het thema ‘Grenzen’ loopt als een rode draad door haar kunst. Opgegroeid in de grensstreek tussen Duitsland en Nederland, zijn haar ervaringen individueel en sociaal gemarkeerd. De grenzen van het haalbare, duurzame en onbereikbare, waarin een persoon zich verplaatst, is steeds weer een onderdeel van haar kunst, waarmee zij kritisch de geschiedenis van de mensheid in beeld brengt. Haar beeldvorming dwingt tot ontmoeting; over grenzen heen, om te verbinden door inzichten, met respect en menselijkheid.
Objectkisten: Alle ‘Objectkisten’ van Thoss vertellen een verhaal of geschiedenis. Hierbij wordt een verscheidenheid aan materiaal en technieken gebruikt. De kisten hebben een bewust verouderingsproces ondergaan. Elk beeld wordt in giethars geconserveerd. Zodoende wordt de geschiedenis zowel ‘ingevroren’ als transparant gemaakt. In de dozen vind je alles terug wat je belangrijk vindt; wat je bewaart, waar je van tijd tot tijd naar kijkt, of wat je wil verstoppen. De doos bevat een bonte verzameling voor alles waaraan je gehecht bent: foto’s, brieven, beelden; kortom, alles waaraan je herinnerd wil worden en wat je niet weg wil gooien. Het is ook een plek waarin je je geheimen verstopt.
De sculpturen uit het project Menschenkinder: ze zijn geen man, geen vrouw, geen kind, geen grijsaard. Als grote schaakstukken, heen en weer geschoven als door een onzichtbare hand, verliezen ze zich – zonder eigen keus en zonder eigen doel. Machteloos in tijd en ruimte. Ze herinneren aan alle vervolgden, verdrevenen, geëvacueerden en onbeschutten, in het verleden, het heden en de toekomst. Ongeacht welke nationaliteit, religie of huidskleur zij hebben; zij symboliseren een lijdende burgerbevolking die hulpeloos aan willekeur en geweld is overgeleverd. Wezenlijk zijn daarbij de anonimiteit en uitwisselbaarheid van de uitgebeelde “Menschenkinder”. Ondanks de vereenvoudigde vormgeving weerspiegelen hun gezichten wat hen bezighoudt. Ze roepen ons op elkaar met respect en menselijkheid te bejegenen, grensoverschrijdend, verbindend. Kijk voor meer informatie op haar website: www.annethoss.de
Thea Vos schildert dieren en mensen. Het zijn uitdrukkelijk geen portretten. Hun gezichten zijn vaak onherkenbaar of voorzien van maskers en blinddoeken. De aldus geanonimiseerde mensen zijn als het ware de figuranten in verstilde scenes van een toneelstukje. Zodoende hoopt de kunstenaar door te dringen tot wat haar bovenal boeit: de emotie. Zij is gefascineerd door het fenomeen dat menselijke emoties universeel zijn en een constante factor vormen in het leven van ieder, ongeacht afkomst, ras, cultuur, of de tijdgeest. Om het leven beheersbaar te houden zal eenieder een eigen balans moeten vinden door een persoonlijke orde te scheppen in de chaos die ons omringt. Kijk voor meer informatie op haar website: www.theavos-art.nl.
(15 mei 2022 – 26 juni 2022)
Iris Schreven | INGETOGEN GRATIE
De Nijmeegse kunstenares Iris Schreven zal vanaf zondag 15 mei haar recente werk exposeren in museum Het Petershuis te Gennep. Haar schilderijen in verschillende disciplines hebben gemeen dat zij een mysterieuze sfeer uitstralen in een zacht kleurenpalet. Integere vrouwen blikken naar binnen. Vooral de ingehouden gratie waarmee zij hun innerlijke landschap prijsgeven is treffend. Een verbeelding van haar eigen gevoel die meestal hoopvol aandoet.
Opgegroeid in het bosgebied de Sint-Jansberg in Groesbeek is de liefde van Iris Schreven voor de natuur zichtbaar in haar werk aanwezig, als abstracte vormen van flora en fauna. Met allerhande materialen en gereedschappen werkt en worstelt de kunstenares op linnen en paneel. Deze panelen kunnen van hout zijn maar ook van aluminium of koper. Al die varianten toont zij tijdens de solo-expositie in het museum, waardoor er een mooie gevarieerde tentoonstelling ontstaat, zowel qua techniek als qua uitstraling. Het werk van Iris Schreven getuigt van een fijnzinnig gevoel voor schoonheid. In combinatie met haar passie voor detail, is elk werk het resultaat van haar volledige toewijding. Ze verkiest kwaliteit boven kwantiteit, wat haar experimentele werkwijze ten goede komt. Haar werk wordt zowel nationaal als internationaal aangekocht.
De expositie ‘INGETOGEN GRATIE’ is van zondag 15 mei t.e.m. zondag 26 juni te bezoeken. Van 15 t/m 29 mei èn tijdens het laatste weekend van de expositie (25 en 26 juni) zal de kunstenares zelf aanwezig zijn om haar werk toe te lichten. Het museum is elke woensdag t/m zondag geopend van 13.30 t/m 17.00 uur, ook op Hemelvaartsdag. Pinksterzondag gesloten; Pinkstermaandag geopend.
VERSLAG OFFICIËLE OPENING EXPOSITIE OP 14 MEI 2022
Op 14 mei opende museumsecretaris Karel Bruinsma de expositie Ingetogen Gratie van Iris Schreven. Hij refereerde aan het nog altijd kleine aandeel dat vrouwen hebben in de kunst. De grote collecties herbergen ongeveer 13 procent vrouw. Tijd voor een revolutie. En misschien levert Iris Schreven daarin wel een aandeel, met haar ingetogen droomwereld. Vrouwen spelen in haar kunst niet uitsluitend, maar wel heel nadrukkelijk, een belangrijke rol. We zien vrouwen in dromerige werkelijkheid; van contemplatie wellicht. Waar denken zij aan? Overzien ze hun leven? Of kijken ze juist vooruit, naar de toekomst? Wachten ze op de grote liefde of rusten ze uit na een dag vol noeste arbeid? Het is allemaal mogelijk.
Iris zegt dat ze geen vaste werkwijze heeft en, zei Bruinsma: “wie ben ik om dat tegen te spreken?. Dat ze echter een duidelijk eigen signatuur heeft is zo klaar als een klontje. Als je haar werk eenmaal kent zie je het meteen: ‘dát is een Iris Schreven’. Maak zelf kennis met Iris en haar werk, zodat ook jij haar signatuur niet meer vergeet”.
Iris Schreven: Ingetogen gratie; Museum Het Petershuis Gennep, woensdag t/m zondag 13.30 – 17.00 uur
(27 maart 2022 – 8 mei 2022)
Leerlingen VSO-school Mikado | DE MIKS VAN BONT EN WAUW
De leerlingen van Mikado hebben lang gewerkt aan de voorbereiding van hun expositie “De Miks van Bont en Wauw”. Door de verplichte coronasluiting moest het museum de tentoonstelling een aantal keren uitstellen. Maar nu is het dan toch zover! Van 27 maart tot en met 8 mei zijn hun vrolijke en veelkleurige creaties te bewonderen; stuk voor stuk artistieke hoogstandjes die zijn geïnspireerd op de kunstwerken van de Japanse kunstenares Yayoi Kusama, ook wel de prinses van de stippen genoemd. Het initiatief om in het museum te exposeren werd genomen door docent beeldende vorming Marij van der Vleuten. Zij zegt: “is er een mooiere manier om je als school binnen de gemeente Gennep te laten zien? Om de inwoners te tonen wie wij zijn en wat wij doen?!”
Tijdens de lessen van het vak beeldende vorming trainen de leerlingen op creatieve wijze hun vaardigheden en leren zij persoonlijke leerdoelen te bepalen binnen de leerlijnen van het onderwijs. Want door het creatieve brein te prikkelen word je gevoelig voor je omgeving. En door goed om je heen te kijken krijg je allerlei ideeën die kunnen resulteren in de mooiste creaties.
Er wordt op de Mikado projectmatig en naar een vooraf bepaald eindresultaat gewerkt. Zo zijn er al veel projecten onder handen genomen. Denk hierbij aan de bankjes in het centrum van Gennep of aan de tassen, gemaakt van afgedankte kleding, ten behoeve de kringloopwinkel. Samen met cliënten van atelier ‘De Kunstschat’ werden schilderijen gemaakt voor een taxibedrijf en de fysiotherapieruimte in Gennep. Er is gewerkt aan de aankleding van het bedrijf Intos en aan een modeshow. En er zijn stukken gemaakt voor een door de school georganiseerde veiling. Al die projecten vereisen verschillende vaardigheden; er wordt met een diversiteit aan materialen gewerkt en ook de inspiratiebronnen zijn wisselend. Dat draagt allemaal bij aan het vergroten van kennis en de ontwikkeling van de leerlingen. In de praktijk blijkt dat zij, naarmate een project vordert, er steeds meer ingroeien. Gaandeweg ontwikkelen zij ook zelf nieuwe ideeën ter verbetering van de producten waaraan zij werken.
Vo
or deze expositie hebben de leerlingen zich laten inspireren door de Japanse kunstenares Yayoi Kusama. Deze nu 91-jarige kunstenares is al sinds de jaren ’60 een bekende verschijning in de internationale kunstwereld. Haar werk vol stippen, pompoenen, licht en spiegels, geeft de toeschouwer een gevoel van oneindigheid. Het resultaat van het project van de Mikadoleerlingen is verbluffend. In de zorgvuldig voorbereide tentoonstelling “De Miks van Bont en Wauw” proberen zij een soortgelijke beleving op te roepen als die je ervaart bij een expositie van Kusama. De Mikadoschool en het museum nodigen iedereen uit zelf te komen beoordelen in hoeverre zij daarin zijn geslaagd.
De expositie ‘De Miks van Bont en Wauw’ is te zien in Museum Het Petershuis, Niersstraat 2 in Gennep. Openingstijden: woensdag t/m zondag tussen 13.30 tot 16:30 uur. De toegang is vrij; er wordt een donatie gevraagd waarvan u zelf de hoogte bepaalt. In het museum gelden de actuele coronavoorschriften.
(24 oktober 2021 – 28-11-2021)
Wandkleden van José Rondeel
Op 14 maart 2021 werd een expositie van José Rondeel uit Landgraaf geopend. Haar boeiende wandkleden zijn met de hand geweven, van schapenwol die zij zelf heeft gesponnen en volgens eeuwenoude recepten met plantaardige materialen geverfd. De afbeeldingen op haar kleden getuigen van haar liefde voor de natuur. Uit het veelvuldig gebruik van symbolen uit verschillende culturen in het Midden-Oosten en Afrika blijkt haar fascinatie voor tribale kunst. De expositie van José Rondeel was alleen op de dag na de officiële opening nog voor het publiek toegankelijk; daarna ging het museum dicht vanwege het coronavirus (Covid19). Het werk zal nu te zien zijn van 6 t.e.m. 21 juni. Met de kunstenaar is afgesproken dat zij opnieuw komt exposeren in 2021 tussen 24 oktober en 28 november.
(19 september 2021 – 17 oktober 2021)
Marlieke Overmeer |DE KOEIEN ZIJN ER NOG
De schilderijen van Marlieke Overmeer met koeien hebben letterlijk een lange reis gemaakt. De eerste expositie was in een stal. Via galeries kwamen ze uiteindelijk in het slachthuis terecht. En nu de finale, Still Koe in Museum Het Petershuis. Op deze plek, waar verleden en heden elkaar ontmoeten, zullen de koeien op een eigen manier spreken.
Naast de schilderijen uit haar project WoeWei, toont Overmeer nieuwe schilderijen en plaatst zij een installatie waarin gestorven koeien herdacht en geëerd worden. Ook beelden van de werken op andere locaties zijn tijdens deze expositie te zien.
Marlieke zegt over het onderwerp van haar schilderijen: “Ik hou van de koe; haar vorm, de eigenzinnige lijnen; de ronde welvingen en de wonderlijk hoekige partijen. Haar hard en zacht en haar essentie van ‘Doen door niet te Doen’. Dat is WoeWei. Zo ontstaan schilderijen met sobere figuratie, waarbij lijn, ‘rozen en groenen’ een eigen rol spelen. Soms in groep, maar meestal staat koe op zichzelf. “
Van 12 september 2021 – 17 oktober 2021; Museum het Petershuis, Gennep
De expositie wordt geopend op zaterdag 11 september om 15:00 uur
Meer informatie en beelden: www.marliekeovermeer.nl
(08 augustus 2021 – 12 september 2021)
STEDENBAND GENNEP – SAN PEDRO DE LÓVAGO
Tussen de gemeente Gennep en de Nicaraguaanse gemeente San Pedro de Lóvago bestaat sinds 1994 een hechte stedenband. Stichting GESP geeft vanuit Nederland inhoud aan deze samenwerking. In de loop van de afgelopen 25 jaren 
zijn veel ontwikkelingsprojecten in de zustergemeente gefaciliteerd, o.a. op agrarisch gebied, het onderwijs en de drinkwatervoorziening. In deze expositie toont het GESP de eigen geschiedenis alsmede een overzicht van projecten die al zijn uitgevoerd of nog in ontwikkeling zijn.
De expositie is opgebouwd rond het verleden, heden en de toekomst van de stedenband van Gennep en San Pedro de Lóvago. Bezoekers zullen kennisnemen van de prachtige initiatieven die in de afgelopen 25 jaren zijn opgezet om, samen met de mensen daar, de leefomstandigheden te verbeteren. Aan de hand van drie pijlers (sociale inclusie, economische ontwikkeling en basisvoorzieningen) worden verschillende projecten van GESP in de schijnwerper gezet. Natuurlijk is hierbij ook aandacht voor de toekomst van de stedenband tussen Gennep en San Pedro de Lóvago. Want het GESP gaat door met dit belangrijke werk!
Informatie over de bij dit artikel afgebeelde foto’s:
Foto 1, 2 en 3
Elke week staan de producten uit El Juste op de boerenmarkt in San Pedro de Lóvago. De verse producten zijn van hoge kwaliteit mede omdat de coöperatie vorig jaar met hulp van GESP een druppelirrigatiesysteem kon aanleggen en omdat de leden een extra cursus ‘groenteteelt’ volgden.
Foto 4 en 5
Veel kinderen in Nicaragua weten niet beter dan dat ze moeten werken. Elke dag. In het buitengebied van San Pedro de Lóvago is dat niet anders. Kinderen werken om hun familie te helpen, die vaak niet genoeg heeft om in de eerste levensbehoeftes te voorzien. Soms ook omdat er veel werk is op de boerderij van hun ouders. Hierdoor verzuimen veel kinderen school. Of erger: soms gaan ze helemaal niet meer. Al meerdere jaren ondersteunt GESP lokale initiatieven die schooluitval tegengaan en kinderarbeid bespreekbaar maken. Al meer dan 200 kinderen kregen zo de kans naar school te gaan.
Foto 6 en 7
Luz Stella, de coördinator van Centrum Johanna Miranda gaat regelmatig op huisbezoek om ouders ervan te overtuigen dat het goed is om hun gehandicapte kind naar de dagopvang te laten gaan. Centrum Johana Miranda biedt dagbesteding en verschillende therapieën aan jongeren met een beperking. Hier zijn het geen kinderen met een beperking maar personen met speciale capaciteiten. Deze specifieke kwaliteiten worden gestimuleerd. En ze leren andere vaardigheden, waarbij zelfstandigheid het uiteindelijke streven is. Met hulp vanuit Gennep kunnen faciliteiten worden gekocht om de dagbesteding steeds meer uit te breiden.
(13 juni 2021 – 01 augustus 2021)
Frans Smeets °1925 †2014 | EVEN ONEVEN OM EVEN TE LEVEN
Nu de musea na lange tijd hun deuren weer mogen openen, kunnen de kunst- en cultuurminnende bezoekers hun hart weer ophalen in het Gennepse Museum Het Petershuis. Vanaf zondag 13 juni 2021 kan het publiek anderhalve maand lang genieten van schilderijen van de in Ottersum geboren en in 2014 overleden kunstenaar Frans Smeets. De artistieke nalatenschap van deze veelzijdige kunstenaar omvat zowel monumentale werken, zoals wandtapijten, glas-in-loodramen en mozaïeken, alsook een uitgebreid oeuvre aan schilderijen en tekeningen. Eén van die monumentale werken is het overwegend in mozaïek uitgevoerde Ellen Hoffmannplein bij het gemeentekantoor van Gennep. Aan de totstandkoming daarvan is meegewerkt door zo’n 280 Gennepenaren; het wordt wel het mooiste plein van Noord-Limburg wordt genoemd.
In het centrum van het plein ligt een ronde waterpartij. In de rand daarvan staat de tekst: “Even Oneven Om Even Te Leven”. Deze woorden koos Smeets ter herinnering aan de Joodse vrouw Ellen Hoffmann, die op nog jonge leeftijd slachtoffer werd van de Holocaust en die Smeets in zijn jonge jaren ook persoonlijk heeft gekend. Diezelfde woorden verbond hij in 2004 als titel aan een toentertijd verder bewerkte gouache uit 1960 van zijn vrouw Mariette, die op dat moment hoogzwanger was. De ritmische zin “Even Oneven Om Even Te Leven” kenmerkt het gehele oeuvre van Smeets, geboeid als hij was door het leven en de vergankelijkheid daarvan. Ook het boek dat hij over zijn werk als kunstenaar maakte gaf hij die titel.
Frans Smeets werd op 9 juni 1925 in Ottersum geboren als jongste zoon in het onderwijzersgezin van ‘meester’ Smeets. Zijn kunstopleiding genoot hij aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem, waar hij werd opgeleid tot glazenier. Ook studeerde hij in het atelier van Gabriel Loire in Chartres, waar hij leerde werken met glas in beton. Smeets was een van de kunstenaars die deze techniek in Nederland introduceerde. In 1958 kreeg hij les in aquarelleren aan de Internationale Sommerakademie für Bildende Kunst in Salzburg, waar hij kennismaakte met de Oostenrijkse schilder Oskar Kokoschka, hetgeen ontegenzeggelijk van invloed is geweest op zijn verdere ontwikkeling als kunstenaar. Smeets is meer dan 30 jaar lang verbonden geweest als docent aan de Akademie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven. Hij kreeg in 1960 een eervolle vermelding en was in 1963 winnaar van de Brabantse prijs voor schone kunsten.
Frans Smeets heeft in het verleden verschillende keren in Gennep geëxposeerd, o.a. in 1986, 1993 en 2009. Ook nam hij deel aan een expositie in Museum Het Petershuis waarin de kunst van meerdere kinderen en nazaten van ‘meester’ Smeets werd getoond. Op 2 maart 2014 overleed Frans Smeets, op ruim 88-jarige leeftijd. De omvangrijke collectie schilderijen die hij naliet is nog steeds intact, maar sedertdien niet meer voor het publiek te zien geweest. Deze prachtige tentoonstelling is op zeer korte termijn samengesteld. Museum Het Petershuis is zijn kinderen erkentelijk voor de gelegenheid die zij bieden om het Gennepse publiek te laten genieten van zijn boeiende werk.
De expositie ‘EVEN ONEVEN OM EVEN TE LEVEN’ is van zondag 13 juni t.e.m. zondag 1 augustus 2021 in Museum Het Petershuis, Niersstraat 2 in Gennep. Openingstijden: op woensdag, zaterdag en zondag tussen 13.30 tot 17:00 uur. De toegang is vrij; er wordt een donatie gevraagd waarvan u zelf de hoogte bepaalt.
(4 oktober 2020 – 1 november 2020)
Daniël Haans | EEN ARTISTIEK LEVEN IN VOGELVLUCHT
Daniël Haans is een klassiek traditioneel-ambachtelijk schilder. In de voetsporen van veel bekende kunstschilders die in de Zaanstreek hebben gewerkt, waaronder de Franse impressionist Claude Monet, is hij geboeid geraakt door de molens, het water, de Zaanse huizen en de indrukwekkende luchten in het Noord-Hollandse weidelandschap. Hij is er geboren en getogen en voor altijd aan verknocht gebleven. Vooral zijn landschappen getuigen van verbondenheid met dit weidse land. Van 4 oktober t/m 1 november toont de fijnschilder zijn werk in Museum Het Petershuis, onder het motto “Een artistiek leven in vogelvlucht”
Het leven van Daniël Haans staat vanaf zijn vroegste jeugd in het teken van de schilderkunst. Reeds op vijfjarige leeftijd verraste hij zijn omgeving met een goed gevoel voor perspectief en de wijze waarop hij het licht natuurgetrouw op doek wist te verbeelden. Vanaf zijn 12e jaar ging hij in de leer bij fijnschilder en plaatsgenoot Joop Johannes de Graaf in Krommenie, bij wie hij kennis maakte met de technieken van de oude meesters, de opbouw van hun schilderijen en de materialen die zij toepasten. Zijn vakopleiding genoot hij aan het Grafisch Lyceum en rond zijn 25e ging Daniël Haans in de leer bij de Eindhovense kunstenaar Cornelis le Mair. Die had internationale faam verworven met zijn weldadige pronkstillevens waarop oude tijden lijken te herleven. In deze periode produceerde Daniël Haans een groot aantal stillevens, landschappen en portretten. Zijn werk toont romantische taferelen en scènes die uit het leven zijn gegrepen. Niet zelden getuigen zijn schilderijen van een indrukwekkende dramatiek, die mede is terug te voeren op een chronische ziekte die hem op jeugdige leeftijd trof en als gevolg waarvan hij aan één oog blind is geraakt. Zijn werk heeft hier wonderwel niet onder te lijden gehad.
Haans hangt het klassieke leermeesterschap aan en begeleidt regelmatig beginnende schilders individueel naar een hoger niveau.
(23 september 2020 – 27 september 2020)
Kees Habraken | ONTMOETINGEN EN EMOTIES
“Wie verre reizen maakt kan veel verhalen” (Matthias Claudius Duitse dichter 1740-1815)
Vanaf zondag 30 augustus 2020 exposeert de Bredase kunstenaar Kees Habraken een indringende portrettengalerij in Museum Het Petershuis te Gennep. Tijdens reizen naar o.a. Aziatische, Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse landen ontmoette de schilder veel mensen. Hij registreerde hun vreugde, geluk en opwinding, maar ook hun zorgen, angst en bedroefdheid. In plaats van daarover met woorden te vertellen verhaalt hij op beeldende wijze over zijn ervaringen en observaties tijdens deze ontmoetingen.
De schilderijen van Kees Habraken zijn figuratief. Maar zijn doel was niet in de eerste plaats om een zo goed mogelijk gelijkend portret van zijn ‘modellen’ te maken. Zijn werk weerspiegelt vooral hun emoties. Die zijn universeel, ongeacht de plaats waar mensen wonen, de kleding die zij dragen of hun etnische achtergrond. In die zin nodigt het werk van Habraken de toeschouwer uit om bij zichzelf te rade te gaan of zijn vooropgezette ideeën over mensen wel kloppen.
Die gerichtheid op het innerlijk van de mens vindt zonder twijfel zijn oorsprong in het voormalige beroep van de kunstenaar. Want voordat Habraken zijn passie voor het schilderen weer oppakte, was hij werkzaam als psychotherapeut; een beroep waarin hij zijn cliënten moest observeren en zich moest verdiepen in hun emoties en drijfveren. Het talent om emoties te ‘lezen’ vertaalt zich in zijn werk als portretschilder: het gaat Habraken vooral om wat zijn modellen uitstralen; met gezichtsuitdrukkingen en in lichaamshouding.
Je kan Kees Habraken typeren als een beeldend verhalenverteller; hij doet zijn verhaal niet met woorden, maar met schilderijen waarin zijn ontmoetingen, en de emoties die hij daarbij heeft waargenomen, zijn vastgelegd.
Contact en info: www.keeshabraken.nl chabraken@ziggo.nl 06 36549285
(27 juni – 23 augustus 2020)
KERAMIEK, KUNST OM TE PRONKEN
Zowel in het stadje Gennep als in de hele regio Noord-Limburg hebben altijd veel pottenbakkers gewoond. De ligging aan twee rivieren garandeerde deze ambachtslieden voldoende aanvoer van klei en bood hen ook de mogelijkheid om hun producten te transporteren naar ver afgelegen afzetmarkten. Bij archeologisch onderzoek in de oude binnenstad van Gennep zijn enkele pottenbakkersovens blootgelegd, recentelijk nog in de Zandstraat nabij de locatie van de voormalige Zandpoort. Bekend is dat er op meerdere plaatsen pottenbakkersfamilies hebben gewoond en gewerkt. Omstreeks 1805 waren het er zelfs vijftien.
De collectie van Museum Het Petershuis omvat onder meer een interessante verzameling historisch aardewerk met stukken die gevonden zijn tijdens archeologisch onderzoek. Maar het museum herbergt ook een prachtige verzameling hedendaags keramiek. Het belangrijkste deel hiervan is een in bruikleen verkregen collectie die in 2002 is aangekocht door de gemeente Gennep in samenwerking met het Noord-Limburgs Pottenbakkers Collectief, tijdens de jaarlijkse internationale pottenbakkersmanifestatie Keramisto. De tot deze verzameling behorende objecten zijn stuk voor stuk van zeer hoog niveau.
Normaliter is de gewelvenkelder van het museum het decor waarin Museum Het Petershuis het grootste deel van de collectie toont en waar ook uitleg wordt gegeven over de potjesindustrie in Milsbeek en de omslag van gebruiks- naar sieraardewerk. In verband met de maatregelen die zijn genomen wegens het coronavirus is de kelder tijdelijk niet toegankelijk. Voor het museum is dat een goede reden om de geschiedenis van Gennep als keramisch centrum in Noord-Limburg in een thematentoonstelling voor het voetlicht brengen.
Bij wijze van hommage aan de voorgangers van de huidige generatie keramisten in onze regio, hebben – speciaal voor deze expositie – familieleden van vijf inmiddels overleden (keramische) Noord-Limburgse kunstenaars een werkstuk in bruikleen gegeven dat kenmerkend is voor hun oeuvre.
15 maart t/m 13 april 2020
Josee Rondeel
SCHERING EN INSLAG
Deze expositie toont werken van José Rondeel uit Landgraaf. Zij maakt handgeweven wandkleden van schapenwol. Deze wol is door haarzelf gesponnen en geverfd met plantaardige materialen volgens eeuwenoude recepten. Hiervoor worden met name de grand-teint verfstoffen gebruikt, vanwege de intensiteit en houdbaarheid van de natuurlijke kleuren. De techniek is het zogenoemde inlegwerk, met gebruikmaking van twee schachten. Er worden verschillende rieten gebruikt.
Bij het maken van haar ontwerpen laat José zich inspireren door elkaar ogenschijnlijk tegenwerkende en/of aanvullende krachten. Daarnaast zijn de natuur en haar liefde voor tribale kunst belangrijke inspiratiebronnen. Haar werk kenmerkt zich door het gebruik van symbolen uit verschillende culturen, waarmee zij de diepere betekenis van het geheel wil benadrukken.
Het tot stand komen van een wandkleed d.m.v. het spinnen van de wol, plantaardig verven, het maken van een ontwerp en het weven vormen tesamen een intensief en langdurig proces, waarmee José zich buiten de hectiek van de huidige tijd stelt.
José exposeerde op verschillende plaatsen in Nederland, Belgie en Duitsland.
De expositie wordt officieel geopend op zaterdagmiddag 14 maart 2020 om 15:00 uur.